H επίτροπος Ανταγωνισμού της Ε.Ε. Μαργκρέτε Βεστάγκερ στέλνει αμφίσημα μηνύματα στους ευρωπαϊκούς ομίλους που επιθυμούν διακαώς να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Μπορεί η κ. Βεστάγκερ να έδωσε τη συγκατάθεσή της για να προχωρήσει στην Ολλανδία συγχώνευση επιχειρήσεων, που έχουν δραστηριότητες στην παροχή υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας (και συγκεκριμένα των Tele2 NL και T-Mobile NL), αλλά για να κάνει κάτι ανάλογο και στην επιδιωκόμενη συγχώνευση της Siemens με την Αlstom στους βραχίονες των σιδηροδρόμων, ζητεί ορισμένους συμβιβασμούς από τις συμμετέχουσες εταιρείες, όπως αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι Financial Times. Κι αυτό θα απογοητεύσει όχι μόνον τους πολιτικούς αλλά και τα υψηλόβαθμα στελέχη των τραπεζών, οι οποίοι προσβλέπουν στο να μπορούν να δημιουργήσουν ευρωπαϊκούς ομίλους τέτοιας κλίμακος (τους λεγόμενους «πρωταθλητές»), ώστε να είναι σε θέση να ανταγωνιστούν ισοδύναμα τους ομοίους τους στην Κίνα και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πριν από έναν χρόνο είχε δοθεί η εντύπωση πως οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα ήταν εντελώς διαφορετικές. Η εξαγορά της ολλανδικής θυγατρικής της Tele2 από τη γερμανική Deutsche Telekom, που ανακοινώθηκε τον Δεκέμβριο του 2017, ουσιαστικά παραβιάζει την πάγια τακτική της Κομισιόν, η οποία τάσσεται κατά των επιχειρηματικών συμφωνιών στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, οι οποίες οδηγούν σε δραστική μείωση των παικτών σε μία αγορά. Με την τελευταία εξαγορά στην Ολλανδία της Tele 2 από την T- Mobile, ο αριθμός των εταιρειών παροχής υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας μειωνόταν στις τρεις από τις αρχικά τέσσερις. Αυτό φανερώνει πως η Κομισιόν μπορεί να δείξει ευελιξία, αλλά και αυτή η ευελιξία φαίνεται ότι έχει τα όριά της. Ας δούμε την περίπτωση της συγχώνευσης του βραχίονα κατασκευής σιδηροδρόμων της Siemens με τον αντίστοιχο της Αlstom, την οποία είχε ενθέρμως στηρίξει το σημαίνον μέλος της γαλλικής κυβέρνησης, Μπρινό Λε Μερ, ο νυν υπουργός Οικονομικών. Συν τοις άλλοις, η συνένωση δυνάμεων των Siemens-Alstom εντασσόταν σε μία ευρύτερη πρωτοβουλία του Παρισιού και του Βερολίνου για ενίσχυση των δεσμών τους. Πιθανολογούμε ότι η προσέγγιση της Μαργκρέτε Βεστάγκερ έχει λογική βάση στο πλαίσιο των επιμέρους κλάδων. Στην πραγματικότητα το να λειτουργούν σε μία χώρα, και συγκεκριμένα στην Ολλανδία, τρεις και όχι τέσσερις πάροχοι υπηρεσιών κινητής τηλεφωνίας, είναι πιθανό να οδηγήσει σε αυξήσεις των χρεώσεων. Ωστόσο, εάν το καθεστώς των τριών επιχειρήσεων αυξήσει υπερβολικά τις τιμές, τότε οι αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές έχουν πάντα τη δυνατότητα να παρέμβουν, προσκαλώντας να ενταχθεί αργότερα και ακόμα ένας παίκτης στην ολλανδική αγορά.
Βέβαια, μία τέτοια τακτική πιθανολογούμε πως είναι πιο δύσκολο να ακολουθηθεί στον κλάδο της κατασκευής σιδηροδρόμων, εξαιτίας του ότι είναι ιδιαίτερα περίπλοκος. Και επί του θέματος δεν υπάρχει αμφιβολία πως μία συνένωση των Siemens-Alstom, θα αναδείκνυε όμιλο με αδιαμφισβήτητη δύναμη στο να καθορίζει τιμές.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει λογική εντός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα του κατά πόσον έχει λογική σε παγκόσμιο επίπεδο, όπου συνολικά οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις υστερούν σε μέγεθος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα έχουν μία σειρά από κολοσσούς στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, ενώ η Ε.Ε. από την πλευρά της διαθέτει δεκάδες επιχειρήσεων, οι οποίες όμως έχουν τοπική – ευρωπαϊκή εμβέλεια. Ο γίγαντας των κινεζικών σιδηροδρόμων της CRRC το 2019 αναμένεται να εμφανίσει έσοδα περί τα 31 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας Refinitiv. Αντιστοίχως, οι Siemens και Alstom, και συγκεκριμένα οι σιδηροδρομικές τους δραστηριότητες, θα αποφέρουν στα τέλη Σεπτεμβρίου 2019, οπότε και λήγει το οικονομικό έτος 2018-2019, περί τα 18 δισ. ευρώ, όπως εκτιμά η Deutsche Bank. Η έννοια του παγκόσμιου ανταγωνισμού δεν έχει κεντρική θέση στην προσέγγιση της Μαργκρέτε Βεστάγκερ, αλλά είναι καιρός να καταλάβει μία τέτοια.
Πηγή: kathimerini.gr / REUTERS ΒREAKINGVIEWS
